Kardeş Kıskançlığı Nedir?

Kıskançlık bir kişinin veya bir ilişkinin yitirilmesinden korkulan, karmaşık bir ruhsal yaşantı ve olumsuz tutumdur. Kıskançlıkduygusu, en doğal ve en temel duygulardan bir tanesidir. En yaygın olarak görülen kıskançlık türü ise, birden fazla çocuğu olan kardeş kıskançlığı türüdür.

Kardeş kıskançlığı, birden çok çocuğu olan ailelerde görülmektedir. Yaşça büyük olan çocuğun kendisinden sonra doğan kardeşine karşı beslediği kıskançlık türüne kardeş kıskançlığı denir. Kardeşler arasında kıskançlık olması aşırı düzeyde olmamak şartıyla normaldir lakin gereğinden fazla kıskanma durumu olması halinde ortaya kardeş kıskançlığı denilen kıskançlık türü çıkar.

Kardeş kıskançlığı yaşayan çocuk daha az sevildiğini ve daha az değerli olduğunu düşünür. Bu noktada ailenin davranışları çok önemlidir. Yeni doğan çocuklara verilen sevgi ve ilgi kadar, önceki çocuğa verilen sevgi ve ilginin devam ettirilmesi de önemli bir noktadır. Buradaki eksiklikler çocuklarda kardeş kıskançlığı dediğimiz kıskançlık türünü ortaya çıkartır.

Tüm ilgi ve sevgi ondayken artık bu sevginin paylaştırılacağı düşüncesi çocuğu üzüntüye sokar. Önceden ailenin ilgi odağıyken artık kardeşinin ihtiyaçlarına odaklanan anne ve baba figürünü gördüklerinde kendisini değersiz ve ikinci plana atılmış hissederler. Bu durumda çocuk, ilgiyi ve sevgiyi ondan aldığını düşündüğü için kardeşine karşı kıskanç duygulara kapılır. Kardeş kıskançlığı en çok böyle durumlarda ortaya çıkar.

Kardeş Kıskançlığı Belirtileri Nelerdir?

Kardeş kıskançlığının belirli belirtileri mevcuttur. Bu belirtilerden en yaygın olanı çocuğun anne ve babasından hissedilebilir derecede uzaklaşmasıdır. Altına kaçırma gibi durumlarla da karşılaşılabilir. Bazı durumlarda çocuk, kıskandığı kardeşine olan öfkesiyle zarar verme eğiliminde bile olabilir.

Kardeş kıskançlığı yaşayan çocuk, daha az sevildiğini düşündüğü için ebeveynlerine sürekli olarak ‘’Beni seviyor musun?’’ gibi sorular yöneltebilir. Bunu yapmasındaki amaç annenin ve babanın sevgisinden emin olma isteğidir. Kardeş kıskançlığı içerisinde olan çocuk ayrıca karşılaştırma yaparak, annesine ve babasına ‘’Hangimizi daha çok seviyorsun, onu mu beni mi?’’ çeşidinden sorular yöneltebilir.

Burada ebeveynler tarafından yapılması gereken şey, kardeş kıskançlığı içerisinde olan çocuğa olan sevgilerini dile getirip hissettirmek ve kardeşini de onu da farklı farklı olarak çok sevdiklerini ifade etmektir.

Kardeş kıskançlığı yaşayan çocuk ev ortamını terk etmek istemeyebilir. Böyle durumlarda, çocuk eğer okula gidecekse bir bahane uydurup(midem bulanıyor, başım ağrıyor gibi) ev ortamını terk etmek istemez.

Kardeşini hem sahiplenmek isteyen hem de kıskandığı için ona öfkeli olan çocukta duygu karmaşaları yaşanabilir. Olduğundan daha öfkeli, daha üzgün ve daha şiddete eğilimli olabilir.

Kardeş kıskançlığı yaşayan çocukta içe kapanma gözlemlenir. Yemek yemez, aşırı öfkelidir ve etrafındaki insanlar tarafından zor bir şekilde sakinleştirilir. Dışarıdan huzursuz gözüken bir görünümleri vardır.

Kardeş Kıskançlığı Durumunda Ne Yapılmalı?

Kardeş kıskançlığıdurumunda çocukla iletişimde kalınarak bu süreçte eve çok fazla insanın gelip gidebileceği, bebekle biraz daha vakit geçirmek durumunda olunabileceği, anne ve babanın normalden daha yorgun olabileceği gibi değişikliklerin meydana geleceği söylenmelidir. Bu değişikliklerin geçici olduğu vurgulanmalıdır.

Kardeş kıskançlığı yaşayan çocuğu bu duruma hazırlamak gerekir.

Çocukları birbirleriyle karşılaştırmamak gerekir. Kıyaslama yapmak çok büyük bir yanlıştır.

Çocuğa ayrılan özel zamanlar, bu süreci daha da kolaylaştırır.

Çocuklar arasında olan tartışmalara müdahale edilmemesi gerekir.

Doğumdan önce çocuğa bir kardeşi olacağını anlatmak, çocuğa kardeşinin ultrason fotoğrafını göstermek yapılması gerekenler arasındadır. Bebeğe konulacak isim konusunda çocuğa danışmak da faydalı olabilir.

Kardeşini kıskanan çocuğa, kardeşini sevmesi konusunda ısrar edilmemesi gerekir. Burada anne ve baba, çocuğu baskı altında bırakmadan kardeşini ne zaman sevmek isterse o zaman sevebileceğini dile getirmelidir. Çocuğa yapılan zorlamalar yanlıştır.